Życie, pasja, inspiracja. Tak często żyjemy i nie koniecznie
wiemy po co żyjemy, znudzeni życiem..
Jedno z pierwszych naszych zderzeń
już jako dziecko, ledwo przyszłe na świat – rodzice... Często jeszcze w starych
schematach, systemach, gdzie nie ma zbyt wiele świadomości. Więc dziecko się
buntuje. Próbuje wyrazić siebie, tak jak potrafi.
Dalej idzie do szkoły. Tutaj dostaje
już centralnie ścianą w głowę. System totalitarnych rządów jednostek
(nauczycieli) nad uczniami. A potem się dziwą, czemu nikt nie chce się uczyć i
są takie afery w szkołach. Gdzieś nagromadzone emocje potrzebują znaleźć
ujście.
Dalej dochodzą pierwsze jakieś
nieudane relacje partnerskie, osobiste „porażki”. Poczucie, że może nie jest
się wystarczająco dobrym. Dochodzi do tego kwestia „ala religii”, nierządów,
korporacji.
To wszystko skutecznie, zabija
ludzką wrażliwość, pasje, inspiracje. Chęć wyrażania uczuć. Poczucie mocy
kreacji.
Upadający system dokładnie to
wszystko przemyślał i od pierwszych chwil narodzin dziecka, czystej
świadomości, działał tak, by nakładać siatki iluzji jedna po drugiej.
Nie jest zbyt proste wyjście z
nałożonych na siebie przez lata… przez setki wcieleń ograniczeń, iluzji,
schematów. Potrzeba sporej pracy. Zmiany Świadomości.
Pojawia się też pytanie od czego
więc zacząć? Odpowiedzi są proste na te pytania. Wręcz banalnie proste, jednak
i bardzo głębokie. Potrzeba zacząć i skończyć na sobie. Bo tylko to, co masz w
sobie, jesteś w stanie dać dalej. Tym emanować. To przyciągać do siebie. Nikt
inny, nawet gdyby i może chciał, nie może wykonać tej pracy za Ciebie, a wręcz
za takie podejście dostał by „po dupie”, mówiąc dosłownie.
Skupiając się na sobie, proponuję
skupić się na dwóch rzeczach, a w zasadzie na jednej. Rób w swoim życiu to co
sprawia Ci radość i przyjemność. To wyznacznik serca jest. To naturalny stan
człowieka jest. I w codziennym życiu oddychaj świadomie, przyzwalaj, uwalniaj.
Wszechświat jest obecnie w czasie przemian. Energie wracają do porządku,
harmonii. To sprawia wrażenie jakiegoś chaosu, bałaganu. Dlatego oddychaj i
zaufaj.
Kiedy skupiasz się na tym co daje Ci
poczucie radości, przyciągasz tego coraz więcej i więcej. A to co Ci nie służy
powoli odpada. Jest to proces, bo często przywykliśmy co tego co nam nie służy.
Wrośliśmy w to korzeniami, a wyrwanie ich niekiedy bywa bolesne. Dlatego
oddychaj, przyzwalaj, zaufaj.
Gdy wziąłeś odpowiedzialność za
własne życie, nie szukasz szczęścia na zewnątrz, że ktoś lub coś może Ci je
dać, bo wiesz już że znajdziesz je w sobie. A kiedy znajdziesz je w sobie, to i
na zewnątrz Ciebie zacznie się pojawiać na każdym kroku, będąc niczym innym jak
odbiciem twojej energii.
Ludzie którym taka energia nie
będzie odpowiadać, nie będą się do Ciebie za bardzo zbliżać. Ci którzy chcą
pozostać w iluzji tam pozostaną. A Ty idź własną drogą.
Jest tak wiele ludzi ciepłych
sercem. Pełnych miłości, wsparcia. Innych istot gotowych pomóc, gdy się o pomoc
poprosi. Nie jesteś i nigdy nie byłeś w tym procesie samemu. Zaufaj i krocz
dalej swoją drogą, swym własnym tempem.
Lekarze mówią Ci, że nie uleczysz
samego siebie. Od nauczycieli słyszysz że jesteś głupi. Nierządy że masz bez
krytycznie słuchać ich nakazów. Kościały, że jeśli się im nie podporządkujesz,
twoja dusza zostanie potępiona. A w tym całym zamieszaniu Prawda wręcz krzyczy
– „Słuchaj swojego serca. Zaufaj sobie, a nie temu, co mówią Ci inni. Jesteś
wspaniałym wartościowym człowiekiem, który przyszedł na Ziemię wnieść własne
światło. By żyć i cieszyć się każdego dnia”.
Dominik Belczewski